ELF Voetbal: Superboer Ted van de Pavert over vijf clubiconen

Net voor de winterstop passeerde Ted van de Pavert de grens van tweehonderd officiële wedstrijden voor De Graafschap. De mooiste? “Dan schieten me twee wedstrijden binnen. Die tegen Ajax en tegen Go Ahead Eagles.” De 28-jarige centrale verdediger legt uit en wijst op verzoek nog vier andere clubiconen aan.

Tekst: Sander Berends, ELF Voetbal

1. Henk ‘Kappertje’ Overgoor
“Hij kwam uit Gendringen en speelde vijftien jaar voor De Graafschap. Hij maakte altijd veel doelpunten. Het bekendst is die uit de wedstrijd tegen Feyenoord (7 oktober 1973, red.) toen hij tijdens het juichen bijna stikte in zijn kauwgom. Guus Hiddink redde zijn leven door hard op zijn rug te slaan, waarbij de kauwgom losschoot en ook zijn kunstgebit uit zijn mond vloog. Ik kom Henk af en toe tegen zoals laatst in de kledingzaak van mijn vriendin. Dan gaat zijn vrouw de rekken af, zitten wij vijf kwartier over voetbal te praten.”

2. Jan Vreman
“Hij speelde enorm veel wedstrijden (375, red.) voor de club en stond op mijn positie. Hij kon me gericht tips geven, want hij is natuurlijk mijn trainer geweest bij De Graafschap. Ik vond het mooi dat hij vaak met de fiets naar het stadion kwam. Hij besteedt enorm veel tijd aan de club.”

3. John Leeuwerik
“Ook een regionale speler met ontzettend veel wedstrijden (423, red.) voor De Graafschap. Hij had een hard afstandschot en komt nog vaak kijken.”

4. Rogier Meijer
“Knap dat hij op latere leeftijd vanuit de amateurs de stap naar De Graafschap maakte en slaagde. Dat zegt voldoende over zijn mentaliteit. Op het veld een keiharde werker die alles voor de club over had. Hij komt uit een De Graafschap-gekke familie. Tante Lien, zijn oma, werkte in allerlei functies 41 jaar voor de club en zijn ouders stonden jarenlang in het spelershome. Rogier is nu trainer van NEC, maar ik zie hem over een aantal seizoenen hier als hoofdtrainer terugkeren.”

5. Ted van de Pavert
“Op mijn tiende kwam ik bij De Graafschap terecht. Ik kreeg ook uitnodigingen van Vitesse, FC Twente en Go Ahead Eagles. Die laatste zei ik af. Bij De Graafschap had ik het beste gevoel. Ik woonde in Varsselder, waar mijn ouders nog altijd wonen. Doetinchem was dichtbij en mijn familie was al De Graafschap-gek. Als klein jochie zat ik met mijn oma in vakkie 39 van de Groenendaal-tribune. Binnen de familie rouleerde een aantal seizoenskaarten. Als jeugdspeler ging ik ook mee met uitduels. De eerste die me bij is gebleven is op Woudestein. De Graafschap won de Play-Off-wedstrijd bij Excelsior door een laat doelpunt van Michael van der Kruis en promoveerde naar de Eredivisie.”

“Door blessures liet trainer Darije Kalezic me als A-junior debuteren uit bij sc Heerenveen (op 18 december 2010, red.). Mijn basisdebuut tegen Ajax (7 augustus 2011, red.) is meer bijzonder. Uit een corner van Sjoerd Overgoor kopte ik de 1-0 binnen. Een ander memorabel moment blijft mijn kopgoal tegen Go Ahead Eagles (22 mei 2015, red.) in de Play-Offs. Ik had een elleboog gekregen. Mijn wenkbrauw lag open, het bloed gutste eruit. Ik werd gehecht, keerde terug in het veld en maakte het enige doelpunt van de wedstrijd. Een ronde later promoveerden we tegen FC Volendam.”